اگر قرار باشد دیدن بخشی از سرزمینهای شمالی اجباری شود، کاش آن بخش سوباتان باشد.
از بهشت خداوند چه تصوری دارید؟ جنگلها و تپههای سبز با لباسی پوشیده از گل، آبوهوای دلانگیز با نوای پرندگان دیده نشده، چشمههای روان بر دشت و صدای پای آب؟ سبزهزارها و چمنزارهای رها شده در دست باد؟ همه اینها روی زمین خودمان و در آغوشِ رام نشدهی گیلان این سرزمین سرکش از زیباییاست. جایجای این استان پر است از مناطق ییلاقی که نگارنده همیشه معتقد است باید حتی یک بار هم شده به آن سر زد. یکی از این مناطق ییلاق سوباتان است.
ییلاق سوباتان در مرکز سرزمینهای زیبا محصور شده و از این جهت است که بهطور ذاتی نمیتواند زیبا نباشد. نمیتواند شما را مجذوبِ طراوتِ دلانگیزش نکند، اصلاً جاذبه در سوباتان نهادینه شده. گویا این ییلاق تکهای از بهشت است که از دستان خدا در رفته و روی زمین رها شده است. محصور در ییلاقات شگفت. شمالَش رودخانه خروشان لیسار و ییلاقات خطبهسرا؛ شرقَش جنگلهای سرسبز تالش؛ جنوب، مناطق ییلاقی آسبومار جوکندان وَ غرب ییلاقات اردبیل و دریاچه زیبای نئور. در نتیجه سوباتان محکوم به زیباییاست.
آبوهوای سوباتان در سه فصل بهار، تابستان و بخشی از پاییز بهقدری دلانگیز و فرحبخش است که غالباً صدها خانوار در آن مسکن میگزینند. اگر در بهار فرصتی دست دهد تا به این ییلاق سر بزنید، دشتهایی پر از گلهای وحشی و شقایقهای خوشقامت میزبان شما خواهند بود. در فصل گرمِ تابستان، جز خنکای هوا چیز دیگری در ییلاق سوباتان نخواهید دید. در پاییز رنگرنگ، شاهد بارشهای بینظیر و نم باران با آن هوای پر از اکسیژن خواهید بود. ابرها را خواهید دید که به شکلی هراسناک روی سطح دشت شنا میکنند و هر لحظه از جایی به جای دیگر، در حرکتند.
در ییلاق سوباتان چیزهایی را خواهید دید که هنوز به دست بشر مدرن امروزی رام نشدهاند. به جای خانههایی با اسکلت آهنین و ملاتِ سیمان، کلبههای چوبی را خواهید دید که به طور پراکنده در دشتهای خرم، جا خوش کردهاند. کلبههایی از جنس چوب بلوط و ملات کاهگل. روی تپه های سرسبز، گلههایی از اسبهای وحشی در حال گشتوگذارند که سوژه عکاسی بسیاری از گردشگران شده و عکسهایی از طبیعت رامنشده را برای آلبوم سفرِ آنها به وجود میآورند.
بهطور حتم مطالب زیر برایتان جذاب خواهد بود: